کد مطلب:280078 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:505
وقت گزاران دروغ گویند
(بحار ج 53 ص 3):
قال الصادق (ع): ان من وقت لمهدینا وقتا فقد شارك الله تعالی فی علمه، و ادعی انه ظهر علی سره.
حضرت امام صادق (ع) فرمود: همانا كسی وقت ظهور برای مهدی ما (ع) تعیین كند محققا در علم خدا شركت جسته و ادعاء كرده مهدی (ع) مهدی (ع) در سر خدا ظهور كرده است.
(یوم الخلاص ص 192):
كتب سیدنا الحجة لهذا السفیر: اما ما سألت عنه، ارشدك الله و ثبتك و وقاك من امر المنكرین لی من اهل بیتنا و بنی عمنا، فاعلم انه لیس بین الله عزوجل و بین احد قرابة و من انكرنی فلیس منی و سبیله سبیل ابن نوح. و اما سبیل عمی جعفر و ولده فسبیل اخوة یوسف (ع)... و اما اموالكم فلا نقلبها الا لتطهروا. فمن شاء منكم فلیصل، و من شاء فلیقطع و ما اتانا الله خیر مما اتاكم... اما ظهور الفرج فانه الی الله و كذب الوقاتون.
حضرت مهدی حجت بن الحسین (ع) به سفیر خود نوشتند: فدایت ارشاد كناد و ثابت دارد و نگهداریت از فرماید: سئوال از منكرانی كه از خاندان وپسرعموهای من می باشند كرده بودی بدانكه میان خدای عزوجل و میان كسی قرابتی نیست و هر كس
[ صفحه 440]
مرا انكار كند از من نیست و راه او را راه پسر نوح (ع) خواهد بود و اما راه عمویم جعفر و فرزندش راه برادران یوسف (ع) است و اما مالهای شما را ما نمی پذیریم مگر برای آنكه پاك شوید و هر كه خواهد برساند و هر كه خواهد ببرد و قطع كند و آنچه خدا به ما داده بهتر از آن چیزی است كه به شما داده و اما ظهور فرج آن امرش با خدا است و وقت گذاران دروغ می گویند.
(بحار ج 53 ص 3، یوم الخلاص ص 204):
قال الصادق (ع): ان من وقت لمهدینا فقد شارك الله فی علمه و ادعی انه ظهر علی سره. و ما لله من سر الا وقد وقع الی هذا الخلق المعكوس الضال عن الله الراغب عن اولیاءالله و ما لله من خبر الا و هم اخص به لسره و هو عندهم. و انما القی الله الیهم لیكون حجة علیهم.
حضرت امام (ع) فرمود: همانا كسی كه وقت از برای ظهور مهدی ما (ع) معین كند با خدا در علمش مشاركت كرده و مدعی است كه مهدی (ع) در سر و پنهان ظهور فرموده و خدا سر و رازی ندارد مگر آنكه به این مخلوق معكوس گمراه شده از خدا و روی گردانان از اولیای خدا واقع گشته و خدا را خبری نیست جز آنكه اولیای خدا مخصوص به سر اویند و آن سر نیز در نزد آنان می باشد و همانا خدا آن سر را به آنان القاء فرماید تا حجت برایشان باشد.
(یوم الخلاص ص 206، بحارج 51 ص 30):
قال الجواد (ع): ان الامام بعدی ابنی، امره امری و قوله قولی، و طاعته طاعتی. و الأمام بعده ابنه الحسن (ع) امره امر ابیه و قول قول ابیه (ثم سكت) فقیل له: یابن رسول الله (ص)، و من الأمام بعد الحسن (ع)؟ فبكی بكاء شدیدا ثم قال: ان من بعد الحسن (ع) انبه القائم (ع) بالحق، المنتظر فقیل: یابن رسول الله (ص)، و لم سمی بالقائم (ع)؟ قال: لانه یقوم بعد موت ذكره، و ارتداد اكثر القائلین بامامته. فقیل: و لم سمی بالمنتظر؟ قال: لأن له غیبة یطول امدها فینتظر خروجه المخلصون و ینكره المرتابون، و یستهزی ء بذكره الجاحدون، و یكذب فیه الوقاتون، و یهلك فیه المستعجلون و ینجو فیه المسلمون.
حضرت امام جواد (ع) فرمود: همانا امام پس از من فرزند من است امر او امر من و
[ صفحه 441]
گفتار او گفتار من و اطاعت او طاعت من می باشد وامام بعد از او فرزندش حسن (ع) است امر او امر پدرش وگفتار او گفتار پدرش وطاعت او طاعت پدرش می باشد «سپس امام (ع)» سكوت فرمود: عرض شد: یابن رسول الله (ص) امام بعد از حسن (ع) كیست؟ حضر به شدت گریستند و فرمود، همانا پس از حسن (ع) فرزندش قائم (ع) بر حق تو است كه انتظار ظهورش می برند. عرض كردند: یابن رسول الله (ص) چرا به ایشان قائم (ع) نام داده شد؟ فرمودژ زیرا او پسر فراموش شدن یادش و برگشتن بیشتر از افرادی كه قائل به امامتش بودند برمی گردد. عرض شد: چرا منتظرش نامند؟ فرمود: چون غیبت طولانی دارد اخلاصمندان انتظار ظهورش می برند و مردم شاك و مردد او را انكار می كنند و منكران چون نامش برده شود مسخره نمایند و وقت گذاران دروغ گویند و كسانی كه شتاب در ظهورش بخرج دهند هلاك شوند و كسانی كه تسلیم حكم خدایند سالم مانند.
(كشف النعمة ج 2 ص 531):
قال ابوعلی محمد بن همام: وكتبت اسأله عن ظهور الفرج متی یكون؟ فخرج التوقیع: كذب الوقاتون.
ابوعلی محمد بن همام گفت: خدمت حضرت حضرت مهدی (ع) نامه نوشتم از زمان و وقت ظهور فرج پرسیدم؟ توقیع مبارك رسید كه وقت گذاران دروغگویند.
(اصول الكافی ج 1 ص 368، اثبات الهداة ج 3 ص 441):
عن ابی بصیر عن ابی عبدالله (ع) قال: سألته عن القائم (ع)؟ فقال: كذب الوقاتون انا اهل بیت لانوقت.
بنقل از ابی بصیر از حضرت امام صادق (ع) پرسید درباره ی قائم (ع) فرمود: وقت گذران دروغگویند ما اهل بیت (ع) وقت تعیین نمی كنیم.
(اثبات الهداة ج 3 ص 544):
عن ابی بصیر عن ابی عبدالله (ع) قال: قلت له: جعلت فداك متی خروج القائم؟ فقال: یا ابامحمد انا اهل بیت لانوقت، و قد قال محمد (ص): كذب الوقاتون. الحدیث.
بنقل از ابی بصیر گفت: به امام صادق (ع) عرض كردم: فدایت شوم حضرت قائم (ع)
[ صفحه 442]
چه وقت خروج می كند؟ فرمود: ای ابومحمد ما اهل بیت (ع) وقت تعیین نمی كنیم محمد (ص) فرمود: وقت گذاران دروغ گویند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 578):
قال الصادق (ع): للمفضل بن عمر: لیس للمهدی (ع) وقت لانه كالساعة انما علمها عند ربی الی ان قال: لا یوقت لمهدینا وقت الا من شارك الله فی علمه وادعی انه اظهره علی سره.
امام صادق (ع) به مفضل بن عمر فرمود: برای مهدی (ع) وقت معینی نیست زیرا او مانند قیامت می باشد همانا علم آن در نزد پروردگار من است تا آنجا كه فرمود: برای مهدی ما (ع) تعیین وقت نمی كند مگر كسی كه با خدا مشاركت در علمش كند و ادعا نماید كه خدا در پنهانی او را ظاهر ساخته است.
(اثبات الهداة ج 3 ص 586):
عن المفضل بن عمر قال: سألت سیدی الصادق (ع) هل للمأمون المنتظر المهدی (ع) من وقت موقت یعلمه الناس؟ فقال: حاش لله ان یوقت ظهوره بوقت یعلمه شیعتنا الی ان قال: لا اوقت له وقتا و لا یوقتت له وقت ان من وقت لمهدینا وقتا فقد شارك الله فی علمه الی ان قال المفضل: یا سیدی ففی ای بقعة یظهر المهدی؟ قال: لا تراه عین فی وقت ظهوره الا رأته كل عین، فمن قال لكم غیر هذا فكذبوه قال المفضل: یا سیدی و لا یری وقت ولادته؟ قال: بلی والله یری من ساعة ولادته الی وقت وفاة ابیه الی ان قال: ثم یغیب سنة ست و ستین و مأتین، ثم یظهر بمكة. الحدیث.
بنقل از مفضل بن عمر گفت: از امام صادق (ع) پرسیدم آیا برای آنكس كه همه آرزوی او را دارند و چشم براه اویند مهدی (ع) وقت معینی هست كه مردم بدانند؟ فرمود: حاشا كه خدا وقت ظهورش را تعیین فرموده باشد و شیعیان ما آنرا بدانند تا آنجا كه فرمود: من برای او تعیین وقت نمی كنم و وقتی از برای او معین نشده همانا كسیكه برای مهدی (ع) تعین وقت كند محققا با خدا در علمش مشاركت كرده و تا آنجا كه عرض كرد: ای سرور من پس در كجا مهدی (ع) ظهور فرماید؟ فرمود: در وقت ظهورش چشم مخصوص او را می بیند و همه چشمها او را نبیند. و هر كس جز این.
[ صفحه 443]
بشما گوید تكذیبش كنید. مفضل عرض كرد: ای سرور من در وقت ولادتش نیز دیده نمی شود؟ فرمود: آری بخدا قسم در ساعت ولادتش تا وقت وفات پدر بزرگوارش (ع) دیده می شود تا آنجا كه فرمود: سپس به سال دویست و شصت و شش غائب می شود و در مكة مشرفه ظهور می كند. الحدیث.
(بحار ج 52 ص 102):
عن الربیع بن محمد المسلی قال: قال لی ابوعبدالله: و الله لتكسرن كسر الزجاج و ان الرجاج یعاد فیعود كما كان، و الله لتكسرن كسر الفخار و ان الفخار لا یعود كما كان، و الله لتمحصن و الله لتغربلن كما یغربل الزوان من القمح.
بنقل از ربیع بن محمد گفت: امام صادق (ع) به من فرمود: بخدا قسم بمانند شیشه شكسته می شوید و شیشه اصلاح پذیر است و بصورت اول برمی گردد، بخدا قسم البته مانند سفال شكسته می شوید و سفال شكسته اصلاح پذیر نیست و بصورت اول برنمی گردد بخدا قسم آزمون می شوید بخدا قسم غربال می شوید مانند غربال شدن تلخك گندم با گندم.
(سفینة البحار ج 2 ص 675، بحار ج 52 ص 103):
عن الفضیل قال: سألت اباجعفر (ع) هل لهذا الأمر وقت؟ فقال: كذب الوقاتون، كذب الوقاتون كذب الوقاتون.
بنقل از فضیل گفت: از حضرت امام باقر (ع) پرسیدم آیا برای این امر وقتی هست؟ فرمود: وقت گذاران دروغگویند. وقت گذاران دروغگویند. وقت گذاران دروغگویند.
(بحار ج 52 ص 103):
عن ابی عبدالله (ع) قال: كذب الموقتون، ما وقتنا فیما مضی، و لا نوقت فیما یستقبل.
امام صادق (ع) فرمود: وقت گذاران دروغگویند ما در امر گذشته تعیین وقت نمی كنیم و در آینده نیز وقت گذاری نمی نمائیم.
(بحار ج 52 ص 104)
عن عبدالرحمن بن كثیر قال: كنت عند ابی عبدالله (ع) اذ دخل علیه مهزم الاسدی
[ صفحه 444]
فقال: اخبرنی جعلت فداك متی هذا الامر الذی تنتطرونه؟ فقد طال، فقال: یا مهزم كذب الوقاتون، و هلك المستعجلون و نجا المسلمون و الینا یصیرون.
بنقل از عبدالرحمن بن كثیر گفت: در محضر امام صادق (ع) بودم كه مهزم اسدی وارد شد و عرض كرد: فدایت شوم به من خبر ده این امری كه انتظارش را دارید چه وقتی خواهد بود زیرا بسیار طولانی شده است؟ فرمود: ای مهزم وقت گذاران دروغگویند و آنانكه شتاب در ظهور دارند هلاك شوند و آنانكه تسلیم حكم و قضای الهی هستند سالمند و بسوی ما بازگشت می كنند.
(بحار ج 52 ص 104):
عن ابیعبدالله قال: من وقت لك من الناس شیئا فلا تهابن ان تكذبه، فلسنا نوقت لاحد وقتا.
امام صادق (ع) فرمود: از مردم كسیكه برای تو وقتی تعیین می كند البته در تكذیب كردنش مترس ما برای كسی تعیین وقت نمی كنیم.
(بحار ج 52 ص 111):
الكلینی عن اسحاق بن یعقوب: انه خرج الیه علی ید محمد بن عثمان العمری: اما ظهور الفرج، فانه الی الله و كذب الوقاتون.
كلینی از اسحق بن یعقوب: توقیعی از ناحیه مقدسة به دست محمد بن عثمان عمری به او رسید كه در آن مرقوم بود: اما ظهور فرج بسته به فرمان خدا است و وقت گذاران دروغگویند.
(اصول الكافی ج 1 ص 368، بحار ج 52 ص 118):
عن الفضل بن یسار، عن ابی جعفر (ع) قال: قلت له، ان لهذا الامر وقتا؟ فقال: كذب الوقاتون ان موسی (ع) لما خرج وافدا الی ربه واعدهم ثلاثین یوما فلما زاده الله تعالی علی الثلاثین عشرا قال له قومة: قد اخلفنا موسی فصنعوا ما صنعوا (قال) فاذا حدثناكم بحدیث فجاء علی ما حدثناكم (به) به فقولوا: صدق الله، و اذا حدثناكم بحدیث فجاء علی خلاف ما حدثناكم به فقولوا: صدق الله تؤجروا مرتین.
بنقل از فضل بن یسار گفت: از حضرت امام باقر (ع) پرسیدم آیا برای این امر وقتی
[ صفحه 445]
هست؟ فرمود: وقت گذاران دروغگویند همانا موسی (ع) هنگامی كه به میقات پروردگارش رفت و خدا وعده سی روز با او گذاشت چون ده شب نیز بر آن اضافه گردید قوم گفتند: موسی (ع) با ما مخالفت كرده و آنچه باید می كردند كردند امام (ع) فرمود: وقتی كه ما خبری به شما می دهیم و موافق گفته ما به شما برسانند شما بگوئید خدا راست گفت و اگر حدیثی ما گفتیم ولی بر خلاف گفته ما به شما بگویند.
شما بگوئید: خدا راست گفته تا دوبار پاداش بگیرید.
(بحار ج 52 ص 119):
عن ابی بصیر عن ابی عبدالله (ع) قال: قلت له: جعلت فداك متی خروج القائم (ع)؟ فقال: یا با محمد انا اهل بیت لانوقت، و قد قال محمد (ص): كذب الوقاتون، یا با محمد ان قدام هذا الامر خمس علامات اولهن النداء فی شهر رمضان، و خروج السفیانی، و خروج الخراسانی و قتل النفس الزكیة، و خسف بالبیداء.
بنقل از ابی بصیر گفت: به حضرت امام صادق (ع) عرض كردم: فدایت شوم چه وقتی قائم (ع) خروج فرماید؟ فرمود: ای ابومحمد ما اهل بیت (ع) وقت تعیین نمی كنیم در حالی كه حضرت محمد (ص) فرمود: وقت گذاران دروغگویند. ای ابومحمد پیش از خروج قائم (ع) پنج علامت واقع می گردد: نخستین آنها فداء آسمانی در ماه مبارك رمضان است. سپس خروج سفیانی و خروج خراسانی وكشته شدن نفس زكیة و فرورفتن در بیابان.
[ صفحه 446]
قال الصادق (ع): ان من وقت لمهدینا وقتا فقد شارك الله تعالی فی علمه، و ادعی انه ظهر علی سره.
حضرت امام صادق (ع) فرمود: همانا كسی وقت ظهور برای مهدی ما (ع) تعیین كند محققا در علم خدا شركت جسته و ادعاء كرده مهدی (ع) مهدی (ع) در سر خدا ظهور كرده است.
(یوم الخلاص ص 192):
كتب سیدنا الحجة لهذا السفیر: اما ما سألت عنه، ارشدك الله و ثبتك و وقاك من امر المنكرین لی من اهل بیتنا و بنی عمنا، فاعلم انه لیس بین الله عزوجل و بین احد قرابة و من انكرنی فلیس منی و سبیله سبیل ابن نوح. و اما سبیل عمی جعفر و ولده فسبیل اخوة یوسف (ع)... و اما اموالكم فلا نقلبها الا لتطهروا. فمن شاء منكم فلیصل، و من شاء فلیقطع و ما اتانا الله خیر مما اتاكم... اما ظهور الفرج فانه الی الله و كذب الوقاتون.
حضرت مهدی حجت بن الحسین (ع) به سفیر خود نوشتند: فدایت ارشاد كناد و ثابت دارد و نگهداریت از فرماید: سئوال از منكرانی كه از خاندان وپسرعموهای من می باشند كرده بودی بدانكه میان خدای عزوجل و میان كسی قرابتی نیست و هر كس
[ صفحه 440]
مرا انكار كند از من نیست و راه او را راه پسر نوح (ع) خواهد بود و اما راه عمویم جعفر و فرزندش راه برادران یوسف (ع) است و اما مالهای شما را ما نمی پذیریم مگر برای آنكه پاك شوید و هر كه خواهد برساند و هر كه خواهد ببرد و قطع كند و آنچه خدا به ما داده بهتر از آن چیزی است كه به شما داده و اما ظهور فرج آن امرش با خدا است و وقت گذاران دروغ می گویند.
(بحار ج 53 ص 3، یوم الخلاص ص 204):
قال الصادق (ع): ان من وقت لمهدینا فقد شارك الله فی علمه و ادعی انه ظهر علی سره. و ما لله من سر الا وقد وقع الی هذا الخلق المعكوس الضال عن الله الراغب عن اولیاءالله و ما لله من خبر الا و هم اخص به لسره و هو عندهم. و انما القی الله الیهم لیكون حجة علیهم.
حضرت امام (ع) فرمود: همانا كسی كه وقت از برای ظهور مهدی ما (ع) معین كند با خدا در علمش مشاركت كرده و مدعی است كه مهدی (ع) در سر و پنهان ظهور فرموده و خدا سر و رازی ندارد مگر آنكه به این مخلوق معكوس گمراه شده از خدا و روی گردانان از اولیای خدا واقع گشته و خدا را خبری نیست جز آنكه اولیای خدا مخصوص به سر اویند و آن سر نیز در نزد آنان می باشد و همانا خدا آن سر را به آنان القاء فرماید تا حجت برایشان باشد.
(یوم الخلاص ص 206، بحارج 51 ص 30):
قال الجواد (ع): ان الامام بعدی ابنی، امره امری و قوله قولی، و طاعته طاعتی. و الأمام بعده ابنه الحسن (ع) امره امر ابیه و قول قول ابیه (ثم سكت) فقیل له: یابن رسول الله (ص)، و من الأمام بعد الحسن (ع)؟ فبكی بكاء شدیدا ثم قال: ان من بعد الحسن (ع) انبه القائم (ع) بالحق، المنتظر فقیل: یابن رسول الله (ص)، و لم سمی بالقائم (ع)؟ قال: لانه یقوم بعد موت ذكره، و ارتداد اكثر القائلین بامامته. فقیل: و لم سمی بالمنتظر؟ قال: لأن له غیبة یطول امدها فینتظر خروجه المخلصون و ینكره المرتابون، و یستهزی ء بذكره الجاحدون، و یكذب فیه الوقاتون، و یهلك فیه المستعجلون و ینجو فیه المسلمون.
حضرت امام جواد (ع) فرمود: همانا امام پس از من فرزند من است امر او امر من و
[ صفحه 441]
گفتار او گفتار من و اطاعت او طاعت من می باشد وامام بعد از او فرزندش حسن (ع) است امر او امر پدرش وگفتار او گفتار پدرش وطاعت او طاعت پدرش می باشد «سپس امام (ع)» سكوت فرمود: عرض شد: یابن رسول الله (ص) امام بعد از حسن (ع) كیست؟ حضر به شدت گریستند و فرمود، همانا پس از حسن (ع) فرزندش قائم (ع) بر حق تو است كه انتظار ظهورش می برند. عرض كردند: یابن رسول الله (ص) چرا به ایشان قائم (ع) نام داده شد؟ فرمودژ زیرا او پسر فراموش شدن یادش و برگشتن بیشتر از افرادی كه قائل به امامتش بودند برمی گردد. عرض شد: چرا منتظرش نامند؟ فرمود: چون غیبت طولانی دارد اخلاصمندان انتظار ظهورش می برند و مردم شاك و مردد او را انكار می كنند و منكران چون نامش برده شود مسخره نمایند و وقت گذاران دروغ گویند و كسانی كه شتاب در ظهورش بخرج دهند هلاك شوند و كسانی كه تسلیم حكم خدایند سالم مانند.
(كشف النعمة ج 2 ص 531):
قال ابوعلی محمد بن همام: وكتبت اسأله عن ظهور الفرج متی یكون؟ فخرج التوقیع: كذب الوقاتون.
ابوعلی محمد بن همام گفت: خدمت حضرت حضرت مهدی (ع) نامه نوشتم از زمان و وقت ظهور فرج پرسیدم؟ توقیع مبارك رسید كه وقت گذاران دروغگویند.
(اصول الكافی ج 1 ص 368، اثبات الهداة ج 3 ص 441):
عن ابی بصیر عن ابی عبدالله (ع) قال: سألته عن القائم (ع)؟ فقال: كذب الوقاتون انا اهل بیت لانوقت.
بنقل از ابی بصیر از حضرت امام صادق (ع) پرسید درباره ی قائم (ع) فرمود: وقت گذران دروغگویند ما اهل بیت (ع) وقت تعیین نمی كنیم.
(اثبات الهداة ج 3 ص 544):
عن ابی بصیر عن ابی عبدالله (ع) قال: قلت له: جعلت فداك متی خروج القائم؟ فقال: یا ابامحمد انا اهل بیت لانوقت، و قد قال محمد (ص): كذب الوقاتون. الحدیث.
بنقل از ابی بصیر گفت: به امام صادق (ع) عرض كردم: فدایت شوم حضرت قائم (ع)
[ صفحه 442]
چه وقت خروج می كند؟ فرمود: ای ابومحمد ما اهل بیت (ع) وقت تعیین نمی كنیم محمد (ص) فرمود: وقت گذاران دروغ گویند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 578):
قال الصادق (ع): للمفضل بن عمر: لیس للمهدی (ع) وقت لانه كالساعة انما علمها عند ربی الی ان قال: لا یوقت لمهدینا وقت الا من شارك الله فی علمه وادعی انه اظهره علی سره.
امام صادق (ع) به مفضل بن عمر فرمود: برای مهدی (ع) وقت معینی نیست زیرا او مانند قیامت می باشد همانا علم آن در نزد پروردگار من است تا آنجا كه فرمود: برای مهدی ما (ع) تعیین وقت نمی كند مگر كسی كه با خدا مشاركت در علمش كند و ادعا نماید كه خدا در پنهانی او را ظاهر ساخته است.
(اثبات الهداة ج 3 ص 586):
عن المفضل بن عمر قال: سألت سیدی الصادق (ع) هل للمأمون المنتظر المهدی (ع) من وقت موقت یعلمه الناس؟ فقال: حاش لله ان یوقت ظهوره بوقت یعلمه شیعتنا الی ان قال: لا اوقت له وقتا و لا یوقتت له وقت ان من وقت لمهدینا وقتا فقد شارك الله فی علمه الی ان قال المفضل: یا سیدی ففی ای بقعة یظهر المهدی؟ قال: لا تراه عین فی وقت ظهوره الا رأته كل عین، فمن قال لكم غیر هذا فكذبوه قال المفضل: یا سیدی و لا یری وقت ولادته؟ قال: بلی والله یری من ساعة ولادته الی وقت وفاة ابیه الی ان قال: ثم یغیب سنة ست و ستین و مأتین، ثم یظهر بمكة. الحدیث.
بنقل از مفضل بن عمر گفت: از امام صادق (ع) پرسیدم آیا برای آنكس كه همه آرزوی او را دارند و چشم براه اویند مهدی (ع) وقت معینی هست كه مردم بدانند؟ فرمود: حاشا كه خدا وقت ظهورش را تعیین فرموده باشد و شیعیان ما آنرا بدانند تا آنجا كه فرمود: من برای او تعیین وقت نمی كنم و وقتی از برای او معین نشده همانا كسیكه برای مهدی (ع) تعین وقت كند محققا با خدا در علمش مشاركت كرده و تا آنجا كه عرض كرد: ای سرور من پس در كجا مهدی (ع) ظهور فرماید؟ فرمود: در وقت ظهورش چشم مخصوص او را می بیند و همه چشمها او را نبیند. و هر كس جز این.
[ صفحه 443]
بشما گوید تكذیبش كنید. مفضل عرض كرد: ای سرور من در وقت ولادتش نیز دیده نمی شود؟ فرمود: آری بخدا قسم در ساعت ولادتش تا وقت وفات پدر بزرگوارش (ع) دیده می شود تا آنجا كه فرمود: سپس به سال دویست و شصت و شش غائب می شود و در مكة مشرفه ظهور می كند. الحدیث.
(بحار ج 52 ص 102):
عن الربیع بن محمد المسلی قال: قال لی ابوعبدالله: و الله لتكسرن كسر الزجاج و ان الرجاج یعاد فیعود كما كان، و الله لتكسرن كسر الفخار و ان الفخار لا یعود كما كان، و الله لتمحصن و الله لتغربلن كما یغربل الزوان من القمح.
بنقل از ربیع بن محمد گفت: امام صادق (ع) به من فرمود: بخدا قسم بمانند شیشه شكسته می شوید و شیشه اصلاح پذیر است و بصورت اول برمی گردد، بخدا قسم البته مانند سفال شكسته می شوید و سفال شكسته اصلاح پذیر نیست و بصورت اول برنمی گردد بخدا قسم آزمون می شوید بخدا قسم غربال می شوید مانند غربال شدن تلخك گندم با گندم.
(سفینة البحار ج 2 ص 675، بحار ج 52 ص 103):
عن الفضیل قال: سألت اباجعفر (ع) هل لهذا الأمر وقت؟ فقال: كذب الوقاتون، كذب الوقاتون كذب الوقاتون.
بنقل از فضیل گفت: از حضرت امام باقر (ع) پرسیدم آیا برای این امر وقتی هست؟ فرمود: وقت گذاران دروغگویند. وقت گذاران دروغگویند. وقت گذاران دروغگویند.
(بحار ج 52 ص 103):
عن ابی عبدالله (ع) قال: كذب الموقتون، ما وقتنا فیما مضی، و لا نوقت فیما یستقبل.
امام صادق (ع) فرمود: وقت گذاران دروغگویند ما در امر گذشته تعیین وقت نمی كنیم و در آینده نیز وقت گذاری نمی نمائیم.
(بحار ج 52 ص 104)
عن عبدالرحمن بن كثیر قال: كنت عند ابی عبدالله (ع) اذ دخل علیه مهزم الاسدی
[ صفحه 444]
فقال: اخبرنی جعلت فداك متی هذا الامر الذی تنتطرونه؟ فقد طال، فقال: یا مهزم كذب الوقاتون، و هلك المستعجلون و نجا المسلمون و الینا یصیرون.
بنقل از عبدالرحمن بن كثیر گفت: در محضر امام صادق (ع) بودم كه مهزم اسدی وارد شد و عرض كرد: فدایت شوم به من خبر ده این امری كه انتظارش را دارید چه وقتی خواهد بود زیرا بسیار طولانی شده است؟ فرمود: ای مهزم وقت گذاران دروغگویند و آنانكه شتاب در ظهور دارند هلاك شوند و آنانكه تسلیم حكم و قضای الهی هستند سالمند و بسوی ما بازگشت می كنند.
(بحار ج 52 ص 104):
عن ابیعبدالله قال: من وقت لك من الناس شیئا فلا تهابن ان تكذبه، فلسنا نوقت لاحد وقتا.
امام صادق (ع) فرمود: از مردم كسیكه برای تو وقتی تعیین می كند البته در تكذیب كردنش مترس ما برای كسی تعیین وقت نمی كنیم.
(بحار ج 52 ص 111):
الكلینی عن اسحاق بن یعقوب: انه خرج الیه علی ید محمد بن عثمان العمری: اما ظهور الفرج، فانه الی الله و كذب الوقاتون.
كلینی از اسحق بن یعقوب: توقیعی از ناحیه مقدسة به دست محمد بن عثمان عمری به او رسید كه در آن مرقوم بود: اما ظهور فرج بسته به فرمان خدا است و وقت گذاران دروغگویند.
(اصول الكافی ج 1 ص 368، بحار ج 52 ص 118):
عن الفضل بن یسار، عن ابی جعفر (ع) قال: قلت له، ان لهذا الامر وقتا؟ فقال: كذب الوقاتون ان موسی (ع) لما خرج وافدا الی ربه واعدهم ثلاثین یوما فلما زاده الله تعالی علی الثلاثین عشرا قال له قومة: قد اخلفنا موسی فصنعوا ما صنعوا (قال) فاذا حدثناكم بحدیث فجاء علی ما حدثناكم (به) به فقولوا: صدق الله، و اذا حدثناكم بحدیث فجاء علی خلاف ما حدثناكم به فقولوا: صدق الله تؤجروا مرتین.
بنقل از فضل بن یسار گفت: از حضرت امام باقر (ع) پرسیدم آیا برای این امر وقتی
[ صفحه 445]
هست؟ فرمود: وقت گذاران دروغگویند همانا موسی (ع) هنگامی كه به میقات پروردگارش رفت و خدا وعده سی روز با او گذاشت چون ده شب نیز بر آن اضافه گردید قوم گفتند: موسی (ع) با ما مخالفت كرده و آنچه باید می كردند كردند امام (ع) فرمود: وقتی كه ما خبری به شما می دهیم و موافق گفته ما به شما برسانند شما بگوئید خدا راست گفت و اگر حدیثی ما گفتیم ولی بر خلاف گفته ما به شما بگویند.
شما بگوئید: خدا راست گفته تا دوبار پاداش بگیرید.
(بحار ج 52 ص 119):
عن ابی بصیر عن ابی عبدالله (ع) قال: قلت له: جعلت فداك متی خروج القائم (ع)؟ فقال: یا با محمد انا اهل بیت لانوقت، و قد قال محمد (ص): كذب الوقاتون، یا با محمد ان قدام هذا الامر خمس علامات اولهن النداء فی شهر رمضان، و خروج السفیانی، و خروج الخراسانی و قتل النفس الزكیة، و خسف بالبیداء.
بنقل از ابی بصیر گفت: به حضرت امام صادق (ع) عرض كردم: فدایت شوم چه وقتی قائم (ع) خروج فرماید؟ فرمود: ای ابومحمد ما اهل بیت (ع) وقت تعیین نمی كنیم در حالی كه حضرت محمد (ص) فرمود: وقت گذاران دروغگویند. ای ابومحمد پیش از خروج قائم (ع) پنج علامت واقع می گردد: نخستین آنها فداء آسمانی در ماه مبارك رمضان است. سپس خروج سفیانی و خروج خراسانی وكشته شدن نفس زكیة و فرورفتن در بیابان.
[ صفحه 446]